Het Filosofisch Café Nijmegen organiseert eenmaal per jaar een avond samen met leerlingen van het Stedelijk Gymnasium. Dit jaar zal ik als hoofdspreker optreden. Ook de leerlingen dragen aan het programma bij. Er worden twee columns door leerlingen gepresenteerd en ook zal er voor en na de pauze muziek door leerlingen verzorgd worden. Dit jaar zal dat een zangeres zijn begeleid door piano en viool.

Het thema van de avond is: waarom gaan jonge mensen eigenlijk naar school? Natuurlijk, er bestaat een leerplicht. Jongeren moeten gewoon naar school. Dat leek ooit zo’n goed idee om een eind aan kinderarbeid te maken. Maar voor de leerlingen van tegenwoordig lijkt die leerplicht meer een demotiverende last dan een inspirerende kans. Wat is er gebeurd? Snapt de jongere generatie dan niet dat zij door de oudere generatie voorbereid moet worden om de zorg voor de samenleving van de ouderen over te kunnen nemen? En is onderwijs daarvoor niet simpelweg noodzakelijk?

Ik zal proberen aannemelijk te maken dat de ouderen van tegenwoordig er helemaal niets meer van begrijpen. Leren is immers net als leven. Of net als gelukkig of verliefd worden. Dat kun je niet effectief organiseren. Daar bestaat geen leerplan voor. Doceren is daarom iets dat je moet proberen niet te proberen.