Met het verschijnen van En nu? De mens als bedreigde diersoort is het ook tijd voor een nieuw uiterlijk voor mijn website. Het pleidooi voor ander onderwijs blijft onverminderd actueel en zal volop aandacht blijven krijgen. Maar het pleidooi voor gezond verstand verschuift wat meer naar de achtergrond.
De strekking van dit pleidooi blijft zijn betekenis behouden, maar de term ‘gezond verstand’ heeft de afgelopen tien jaar een andere connotatie gekregen. In 2013 leek ik met deze term nog de juiste snaar te kunnen raken, maar dat is inmiddels niet zo duidelijk meer. Ik kan wel menen dat ‘gezond verstand’ een kwestie van phronesis is, van praktische wijsheid, maar juist hierin zien we ook de levende taal aan het werk. Het is niet aan mij alleen om termen hun betekenis te geven. Dat doen we als taalgemeenschap met zijn allen.
Het is ook vanwege dit besef dat ik nu geen ‘pleidooi voor een ander mensbeeld’ houd. Wel bied ik ‘zicht op een ander mensbeeld’, en dat doe ik in En nu? aan de hand van elf mentaliteitsveranderingen die ik ons zie voltrekken – soms van harte, soms aarzelend, soms onbewust, soms met wankelmoed.
Ik verken ze in het boek en probeer die veranderingen natuurlijk wel een beetje de goede kant op te duwen. Sinds ik echter mijn pleidooi voor ander onderwijs in 2019 publiceerde, is het besef sterker geworden dat ik als schrijver en filosoof volkomen afhankelijk ben van mijn lezers, mijn mededenkers, medewezens, die ik in En nu? van harte ‘ontmoetingsreizigers’ noem – debutanten op aarde voor wie, zoals Milan Kundera opmerkt, de laatste repetitie voor het leven het leven zelf al is.