This new book by Jan Bransen, Professor of Philosophy of Behavioural Science at Radboud University Nijmegen, is a plea for common sense. In a highly accessible, jargon-free and almost colloquial style the book develops an argument against the dominance of a social structure that capitalizes on scientific expertise to the detriment of our everyday capacity for critical thinking. The book is not an attack on science, but an attempt to resist our growing dependence on the sophisticated knowledge of ever more specialised experts.

Jan Bransen denkt hardop na over de plaats van de filosofie in de huidige samenleving. Hij laat zien dat dit een kwestie is die ieders aandacht verdient. De traditionele hegemonie van de academische filosofie wankelt immers onder de druk van de publieksfilosofen, die het zelf weer moeilijk hebben met de kritische blik van wetenschappers en intellectuelen. In dit instabiele en innerlijk verscheurde krachtenveld neemt Bransen het op voor iedereen die een pas op de plaats durft te maken en die oprecht een vraag aan zichzelf durft te stellen.

Of je nu manager bent van een groot, middel- of kleinbedrijf, zzp’er of gewoon thuis verantwoordelijk voor je eigen leven: dit boek is voor jou. Het is maar een klein boekje dat je een zetje in de rug kan geven bij het vinden van je toekomstige ik. Het geeft je een waardevol, filosofisch onderbouwd advies. De clou is om in te zien dat de echte uitdaging voor plannende wezens zoals wij geen kwestie is van overleven in een onzekere wereld, maar eerder een kwestie is van goed omgaan met je eigen principieel onvoldoende bepalde identiteit.

Zonder er erg bij stil te staan heb je de sleutel al in het slot gestoken, de sleutel omgedraaid en de deur geopend. Je hebt het op de automatische piloot gedaan. Maar hoe werkt zoiets eigenlijk? Heeft je hand, puur op routine, de deur geopend? Of was het je brein, dat zelfstandig heeft besloten de deur open te maken zonder dat jij je er zelfs maar bewust van was. Of was jij het toch zelf? Aan de hand van dit soort alledaagse voorbeelden wordt in dit boek geanalyseerd wat het wil zeggen dat jij je leven leeft.

Je hebt soms van die kinderen die het eigenlijk allemaal overkomt. Zomaar ineens hebben ze slaande ruzie, staan ze met modderlaarzen in de woonkamer of doen ze een plas in hun broek. Ook voor
hun gelden de gevleugelde woorden van Miss Anscombe, “Ik doe wat gebeurt”, maar het lijkt er soms verdacht veel op dat er in hun gedrag vooral sprake is van gebeuren, en nauwelijks van doen.
In dit boek wordt een overzicht gegeven van hoe er in de hedendaagse Anglo-Amerikaanse filosofie nagedacht wordt over het onderscheid tussen dat wat je doet en dat wat je overkomt.