7 oktober 2024: Jezelf worden

Stichting Monton – een stichting van negen Montessorischolen – organiseert op 7 oktober 2024 hun jaarlijkse Monton-festival. Ze hebben mij gevraagd of ik het festival inhoudelijk met een voordracht wil openen. Dat doe ik graag.

Ook in de wereld van morgen, waarvan we de contouren nog helemaal niet kennen, zullen onze kinderen hun leven zelf willen leren leven. Dat is niet alleen voor hen maar ook voor ons volwassenen een enorme uitdaging. Want als wij ze, in de woorden van Maria Montessori, willen helpen het zelf te doen, dan is de vraag natuurlijk wel waar we dan met “het” naar verwijzen. Wat willen wij ze helpen zelf te doen in die nieuwe wereld waarmee zij uiteindelijk meer vertrouwd zullen zijn dan wij?

Ik denk dat onze kinderen graag zichzelf zijn, zichzelf blijven en zichzelf worden en ik zal verkennen wat dat betekent en wat voor educatieve ruimte daarbij helpend kan zijn.

27 september 2024: Hoopvol omgaan met crises

Ik kom nog wel eens in het dorpscafé De Buren in Maarn en één keer eerder organiseerde ik daar een filosofisch gesprek over boeren, burgers en buitenlui. Op 27 september 2024 organiseer ik opnieuw een filosofisch gesprek en dit keer zal het gaan over het onderwerp van mijn laatste boek En nu?

Ik zal een aantal mentaliteitsveranderingen voorstellen – van heerser naar debutant / van macht naar vertrouwen / van beheersen naar ontmoeten – en dan zie ik wel hoe het gesprek zich ontvouwt.

20 september 2024: Het kind als inspiratiebron

Op 20 september 2024 organiseert EtuConsult alweer voor de 11e keer de Landelijke IKC-dag met als thema Het Kind als Bron.

Er zal die dag veel aandacht zijn voor diversiteit en inclusie, voor alles wat het kind in zich meedraagt en waardoor het is gevormd. Wat brengen kinderen mee uit hun eigen specifieke thuissituatie en culturele achtergrond? Hoe kan een kind zijn eigen achtergrond gebruiken als kracht, en zich uitdrukken door expressie te geven aan zijn eigenheid? Wat vraagt dat van ons, van het ecosysteem rond het kind?

Ik zal in mijn keynote het vastgeroeste idee onderuithalen dat het menselijk leven uit twee stukken bestaat, waarbij ‘het eerste stuk’ gekenmerkt wordt door een ‘kennisgebrek’; kinderen weten gewoon nog te weinig om volwaardig met ons, volwassenen, mee te doen.

Is het niet andersom en kunnen wij, volwassenen juist niet nog heel veel van kinderen leren? Daarbij zal ik ingaan op de rol van ons onderwijsbestel en zal ik bijzondere aandacht besteden aan de levenslust, het enorme vertrouwen, de onbevangenheid en de nieuwsgierigheid die kinderen ons enthousiast voorleven.

19 september 2024: Educatieve ruimte voor iedereen

Achterhoek VO is het bestuur van vijftien scholen voor voortgezet onderwijs. De scholen bieden samen alle onderwijsniveaus op eenentwintig locaties. Drie van deze scholen verzorgen onderwijs voor nieuwkomers in internationale schakelklassen (ISK).

Achterhoek VO spant zich in voor toekomstbestendig onderwijs en zoals zij op hun website schrijven: dat onderwijs begint vandaag.

Op 19 september 2024, nadat ik ’s middags in het Openluchtmuseum in Arnhem over cultuureducatie heb mogen spreken, zal ik ’s avonds in gesprek gaan met de directeuren en het bestuur van Achterhoek VO. Dat gesprek zal gaan over de uitdaging waar het onderwijs in Nederland voor staat om educatieve ruimte te creëren voor iedereen. Ik schreef er onlangs een artikel over.

19 september 2024: Blikopener

Op 19 september 2024 organiseert Cultuur Oost de Gelderse CMK-dag Perspectief! in het Nederlands Openluchtmuseum. Met het thema perspectief daagt Cultuur Oost ons uit om nieuwe perspectieven op cultuuronderwijs te verkennen.

Cultuur Oost heeft mij gevraagd de dag om 14.00 uur te openen met een keynote die na goed overleg de titel Blikopener heeft meegekregen. Daar zit een teaser aan vast die ze mij in de vakantie gevraagd hadden op te nemen.

Is onderwijs een oefening in het krijgen van aandacht voor wat echt van waarde is? Moeten we ons dan zo druk maken over toetsen, diploma’s en cognitieve groei? Misschien niet. Social media op je telefoon weten precies hoe ze je aandacht kunnen vasthouden. Vaak te lang en voor dingen waarvan je je afvraagt of het de moeite waard was. Maar waar zouden we dan wel aandacht voor moeten hebben? En wat is aandacht eigenlijk? Kunnen we als een debutant naar de wereld leren kijken, met verbazing, verwondering? Moet je dat leren? En is dat dan niet precies waar cultuureducatie om draait?