Het Opleiders Collectief Beeldcoaching organiseert jaarlijks een conferentie. Dit keer onder de titel Vertrouwen en verbinding – en de kunst dat te zien en op een prachtige locatie: het Kröller-Müller Museum op de Hoge Veluwe. Ze hebben mij uitgenodigd om te komen spreken over het leren van vertrouwen. Hoe leer je dat eigenlijk, vertrouwen? Kun je dat aanleren? En wat is het? Ik zal het hebben over de relatie tussen vertrouwen en zelfvertrouwen, over je eigen omgang met je impulsen, je spontane indrukken en je gevoeligheid voor ambiguïteiten in je omgeving. Een omgeving die toelaat dat ambiguïteit bestaat, opgemerkt mag worden en betrokkenen de ruimte biedt om ambiguïteiten te onderzoeken, is een omgeving die ons improvisatietalent aanspreekt, en daarmee ons vertrouwen in onszelf en elkaar versterkt.

Dyade Academy organiseert een leergang “Toekomstgericht onderwijs” waarin mensen met een onderwijshart aangemoedigd worden om na te leren denken over wat er in het onderwijs nodig is, en wat er daarom zou moeten veranderen, om het onderwijs een passende rol te laten spelen in een samenleving die een aantal fundamentele transities door zal moeten maken, om het menselijk bestaan tijdens en na het Antropoceen leefbaar te houden.

Ik verzorg daarin een onderdeel dat de titel ‘Ander onderwijs’ heeft meegekregen. In mijn bijdrage zal ik ingaan op de rol van het onderwijs, opgevat als een maatschappelijk arrangement waarin de oudere en de jongere generatie samen verkennen hoe zij het duurzaam met elkaar op deze aarde kunnen uithouden.

We horen de geluiden uit heel Nederland: studenten – zeker de huidige eerste- en tweedejaars, die nog nooit in normale tijden hebben gestudeerd – lijken na corona de weg naar de campus maar moeizaam terug te kunnen vinden. Een aantal onderzoekers van de Radboud Universiteit probeert te achterhalen waar dat aan ligt. In het kader van dat onderzoek organiseren ze op de campus een serie inspirerende bijeenkomsten met een sterk sociaal karakter maar ook met inspirerende voordrachten. Ik mag er daar eentje van verzorgen en wil het hebben over wat er nu eigenlijk van studenten wordt verwacht. De vraag of ik college geef of samen met studenten klem zit in een escape room is daarbij leidend.

There is a real irony in visiting the campus to listen to a professor who lectures about how to be a Radboud University student. After all, do you need to hear that from a professor? If you think you do, it seems you’re the wrong kind of student for Radboud University. But if you decide not to come, you are ignoring your curiosity, which definitely seems wrong.

So, how to respond to this invitation? Are you trapped? Or am I, your professor? Well, let’s find out together. Will this be a lecture? Or an escape room?

Vier pabo’s (Leiden, Rotterdam, Zeeland, Den Haag) organiseren met elkaar een ‘peerreview’ waarin ze elkaars opleidingen kritisch onder de loep nemen. Een mooi initiatief. Ze hebben mij gevraagd of ik hun bijeenkomst wil openen met een prikkelend verhaal. Dat doe ik graag.

Ik zal daarbij ingaan op de drie thema’s die tijdens de ‘peerreview’ centraal staan: flexibilisering, digitale geletterdheid en burgerschap. Ik zal mijn kijk op deze thema’s uitwerken aan de hand van de noodzaak om de traditioneel cognitivistische leertheorieën te vervangen door een theorie over leren die beter aansluit bij wat we inmiddels weten over cognitie, namelijk het enactivisme.

Al jaren draag ik bij aan de leergang Leiderschap in Onderwijsbestuur van de AOG School of Management. Mijn bijdrage gaat over integriteit en moreel leiderschap.

Sinds het verschijnen van mijn boek Gevormd of vervormd? verzorg ik een tweede bijdrage waarin ik heerlijk met de deelnemers hardop kan nadenken over goed primair en voortgezet onderwijs.

Dan heb ik het zowel over de incoherente ideeën die ten grondslag liggen aan ons huidige onderwijsbestel als over de vergezichten die ik daarop baseer voor hoe we ons als mensen met elkaar een leven lang zouden kunnen ontwikkelen.