• “Evidence” en de haarscheuren van de Onderwijsinspectie 24/07/2019

  Dit is de laatste blog van een vierluik over De Staat van het Onderwijs, het rapport van de Inspectie van het Onderwijs dat op 10 april jl. is verschenen. In deze blog ga ik dieper in op de droom van de moderniteit die een nachtmerrie is geworden. Ik betoog dat de Inspectie van het Onderwijs een onmogelijke positie heeft, omdat zij niet op de stoel van de politiek mag zitten en daardoor invloed probeert te hebben door bewijsmateriaal – evidence – aan te dragen. Maar bewijsmateriaal kan in de onderwijswerkelijkheid niet als neutrale arbiter ingebracht worden. Ze heeft een andere functie. Als de Onderwijsinspectie dat inziet zal zij een mooie rol kunnen spelen in de radicale herziening van zowel het onderwijs als de rol van het onderwijsonderzoek in het onderwijsbeleid.

• Drop-out 04/07/2019

  Waarom blijven we onnadenkend geloven dat een zo lang mogelijke schoolcarrière een goed begin van ons leven is?
  De neiging om te denken dat als iets goed is meer van datzelfde beter is, is een vergissing. Er is altijd een optimum, en als je daar voorbijschiet, dan gaat het mis. Zoals in ons huidige onderwijsbestel.

• Uitzonderlijk 25/06/2019

  Ik hoop dat Maarten van der Weijden zijn berustend optimistische kijk op de zin van het bestaan weet te behouden nu hij voortaan in de schaduw van zijn uitzonderlijke prestatie verder moet leven.
  Waarin kan hij een voorbeeld voor ons zijn?

• Anders durven kijken naar ons onderwijssysteem 18/06/2019

  Tjip de Jong van tjipcast.nl nodigde mij uit voor een gesprek over mijn boek ‘Geovrmd of vervormd?’
  Het is, in Tjips woorden, een spannend gesprek. Ik voer dat graag. Want we moeten iets met de incoherenties in onze alledaagse, stilzwijgende vooronderstellingen over onderwijs. Als we die doorzien, zullen we ons realiseren dat we ons onderwijsbestel heel grondig moeten herzien.

• Op zoek naar een recept? Volgens wiens agenda? 23/05/2019

  Dit is de derde van vier blogs over De Staat van het Onderwijs, het rapport van de Inspectie van het Onderwijs dat op 10 april jl. is verschenen. In deze blog ga ik dieper in op de gecamoufleerde onmacht waarvan dit rapport getuigt. Ik betoog dat samenwerking tussen mensen iets anders is dan ‘een wereld die meewerkt’. Er is een cruciaal verschil tussen een recept en een agenda. Het taalgebruik van onderwijsbestuurders verraadt echter dat we niet weten hoe we om moeten gaan met elkaars besluitvaardigheid, dat we nog steeds dromen van een maakbare wereld en dat we blijven verlangen naar een recept voor succes.