In de Volkskrant lees ik dat Alman Metten niet naar de blokkade van de A12 gaat. “Ik denk dat ik effectiever ben door mijn onafhankelijkheid te bewaren. Ik weet hoe media werken.” Metten is de man die berekend heeft dat het bedrag dat Nederland jaarlijks via belastingsubidies investeert in de fossiele brandstofindustrie nog veel groter is dan gevreesd: 37,5 miljard euro per jaar. Daarvan zou je, zoals ik op een protestbord in Den Haag zag staan, 11 miljoen mensen jaarlijks een basisbeurs kunnen geven.

Ik was dus wel in Den Haag. Wat moet ik anders? Ik ben een van die velen die weten dat wij alleen samen, met zijn allen, de enige planeet die we tot onze beschikking hebben ‘in de lucht kunnen houden’. Ik was er gewoon eentje, op 9 september jl. Meer kan ik ook niet zijn. Meer kan ik ook niet doen.

Ik moet het in mijn werk van woorden hebben. Ik span me in om een mentaliteitsverandering teweeg te brengen op een aantal terreinen: het vergroten van ontwikkelingsgericht onderwijs, het terugdringen van de verwetenschappelijking van het sociale domein, het versterken van de liefde in het openbaar bestuur. Maar voor het stoppen met die volstrekt absurde subsidiëring van de fossiele brandstofenergie zijn helemaal geen woorden meer nodig. Die subsidies zijn zó evident schandalig en schadelijk dat ik daar met woorden niets meer aan toe te voegen heb.

Mijn inbreng kan daarin niet meer zijn dan één extra stem in het koor dat de dappere, opgepakte demonstranten toezingt:

“You are not alone! Climate justice!! Now!!!”

Zorg dat je er de volgende keer ook bij bent. Laat dat koor groeien, dag na dag, zodat die laffe, blinde en leugenachtige regering van ons eindelijk eens doorkrijgt dat het de allerhoogste tijd is voor een ander beleid.