Opleidingsschool de Stedendriehoek heeft mij als keynote-spreker uitgenodigd voor haar jaarlijkse congres op 8 april in De Gasfabriek te Deventer. Het thema van het congres is het lerarentekort. “Bedreiging of kans?” vraagt de organiserende Saxion Pabo zich af.

Als onverbeterlijke optimist (echt iets voor een onderwijsmens, vind ik) zie ik vooral de kans. Er zijn immers mensen zat.

Onderwijs is voor een deel altijd ook ‘binnenschoolse kinderopvang’. Kinderen zijn immers niet de hele dag expliciet met leren bezig. Dat betekent ook dat de volwassenen in de school niet de hele tijd bezig hoeven zijn met expliciet lesgeven. Dat biedt interessante mogelijkheden voor het oplossen van het lerarentekort. Want als de volwassenen in de school niet de hele dag expliciet als leerkracht bezig hoeven zijn, dan zou je dat ook zo kunnen zeggen: de volwassenen in de school hoeven niet allemaal leerkracht te zijn. De leerkracht is tussen het expliciete lesgeven door immers vooral een mens, iemand van vlees en bloed, met hoofd, hart en handen. Stel dat kinderen het meeste impliciet leren, dan hebben kinderen zelfs het meest aan de mens die de leerkracht is. Dat lost het lerarentekort op. Want mensen zijn er genoeg! Bij iedere klas van 30 leerlingen horen minstens 30 ouders. Schakel die ouders in. Stuur de kinderen niet naar huis, maar haal de ouders de school in. Vorm teams van pedagogisch betrokken volwassenen die er met hoofd, hart en handen voor kunnen zorgen dat alle kinderen een geweldige schooltijd hebben.

Dat vraagt van de aankomende leerkrachten natuurlijk wel andere talenten en vaardigheden dan ze nu gewend zijn op de pabo te ontwikkelen. Lijkt me een mooie uitdaging voor de Saxion Pabo.