De sectorraad voor Gespecialiseerd Onderwijs organiseert jaarlijks een congres dat ze Gongres noemen. Dit jaar is het thema “Evidence based werken in het GO, wat weten we écht van onze leerlingen?”. De organisatie heeft mij gevraagd voor één van de keynotes, wat best moedig is, omdat ik me geregeld zeer kritisch heb uitgelaten over het belang van evidence voor het organiseren van goed onderwijs. Ik zal dan ook een verwarringsvoordracht houden en de aanwezigen met een andere vraag naar huis sturen dan de bekende vraag naar ‘wat werkt’.

Er is iets ingewikkelds aan de hand met onze zoektocht naar wat er nu
eigenlijk echt werkt voor onze leerlingen, en het erbij roepen van de
wetenschap maakt dat er niet beter op. Want de wetenschap heeft ons
al lang laten inzien dat alles soms ergens voor iemand werkt maar dat
er niets is dat altijd en overal voor iedereen werkt. Vermoedelijk stellen
we de verkeerde vraag, want het gaat er helemaal niet om ‘wát’ er werkt
maar ‘wíe’ er werkt. En vermoedelijk is die ‘wie’ altijd een ‘wij’, een groep,
een collectief, bestaande uit leerlingen, leraren, ouders, zorgverleners,
schoolleiders en andere betrokkenen. De vraag wordt dan: ‘Hoe’ kunnen ‘wij’ een ‘wij’ vormen en wat proberen we dan samen voor elkaar te krijgen?