Het Filosofisch Café Drachten heeft mij uitgenodigd om een voordracht te houden over de overspannen eisen die wij aan elkaar en aan onze jongeren (en die jongeren aan zichzelf) stellen. Dat onderwerp gaat me na aan het hart, vandaar dat ik toegezegd heb.

Jongeren hebben  “de tijd van hun leven”: veel vrijheid en weinig verantwoordelijkheden. Het leven lacht ze tegemoet, zeker in het rijke Nederland. Toch ervaren veel jongeren hun levensfase niet als een onbekommerde tijd. Zij denken dat zij extreem hoge eisen aan zichzelf behoren te stellen. Zij moeten zo hoog mogelijke diploma’s halen. Zij moeten dat zo snel mogelijk doen. Zij moeten naast hun studie bovendien ook nog eens alles uit het leven halen. Dag na dag een nieuwe topervaring. Maar waarom? Mensen leven steeds langere levens. Onze jongeren worden straks gemiddeld misschien wel met gemak 90 jaar oud. Vanwaar die haast?