De Faculteit Filosofie, Theologie & Religiewetenschappen van de Radboud Universiteit Nijmegen organiseert één maal per jaar een zogenaamde Facultaire lezing. Dit jaar hebben ze mij gevraagd die te geven. Ik ga een aantal dogma’s verkennen die de academische wereld in een verziekende houdgreep hebben. Het eerste dogma is dat de universiteit een maatschappelijk geïsoleerde plaats moet zijn waar academische vrijheid baanbrekend onderzoek mogelijk maakt. Het tweede dogma is dat wetenschappelijke vooruitgang gedefinieerd moet worden in termen van groei van empirische kennis. En het derde dogma is dat mensen zo hoog mogelijk opgeleid moeten worden voordat zij de arbeidsmarkt betreden. Ik zal een ontluisterend beeld schetsen van de ellende die deze dogma’s betekenen voor onze jonge, slimme studenten.

Ik zal laten zien hoe deze dogma’s hun wortels hebben in een Cartesiaans-Kantiaanse visie op onze kenvermogens en hoe ze dankzij het nieuwe embodied, embedded, enactive paradigma in de cognitiewetenschappen ontmaskerd kunnen worden.